Esta é a historia dunha serie de mulleres que, coa pandeireta na man, eran libres. Tal e como afirma Mercedes Peón no limiar, eran "libres de tocar, de berrar, de aloumiñar coa voz, de disociar e ornamentar mentres tiñan o seu transo en colectividade, libres de facer a foliada, donas do serán e donas da palabra". A partir do recoñecemento desa liberdade, naceu o proxecto "Somos pandeireteiras", o lugar onde a centralidade estaría ocupada por un pronome feminino plural: nosoutras.